مرگ تدريجي هم نيست.. اسرافه. يک سري وسايل را مي خرند بعد ميگذارن واسه روز مبادا! يا تو دکور يا بوفه.. که چه وسيله ي خز و بي مصرفيه!!!!! يا واسه مهموني که صد سال 1 بار دعوت ميکنن! بعد هم تن و بدنشون ميلرزه که نکنه يه وقت جايي کثيف بشه يا گوشه ي فلان ظرفشون لب پر بشه... 4چشمي حواسشون به مهمون بيچاره است! ( همچين چشمهاي نگرانيو کم حس کرديد؟؟؟ من که از وقتي بچه دار شدم زياد اين نگاه را حس کردم!!!!) خودشون هم تو ظرفهاي از رده خارج که ديگه حتي گاهي واسه تو سطل زباله اندختن هم مناسب نيستن!!!! غذا نوش جان ميکنن! والللااااااا.. کم ديديد همچين آدمايي را؟

يعني تا دلت بخواد از اين قسم آدمها ديدم تو اين 3 دهه عمري که از خدا گرفتم!!!