سلام يه برداشت آزاد به قول يه بنده خدا (هركسي از ذن خود شد يار من) . هركس به اندازه اي كه احساسش ميكنند هست . هركس را نه بدانگونه كه «هست» احساس ميكنند بدانگونه كه «احساسش» ميكنند هست . انسان يك لفظ است كه بر زبان آشنا مي گذرد و «بودن» خويش را از زبان دوست ميشنود (دكتر شريعتي). حالا اگه ما هم بعضي ها رو توي جامعه نبينيم حسشون نكنيم و از كنارشون بي تفاوت رد بشيم هستيه شان زير سوال ميرود و با تمام نعره هاي بلند و تو خالي به نيستي مي گرايد . اينم براي يه دوست البته خودش مياد مي بينه «اگر چه دوست به چيزي نمي خرد مارا به عالمي نفروشيم مويي از سر دوست» (اينم از حافظ).