این روزها راه رفتن در خیابانهای این شهر برایم جزء زجرآورترین کارهای ممکن شده است...

کاش دامنه مبازره با مزاحمین نوامیس وسیعتر می بود...

کاش مسئولین متوجه می شدند که برای یک دختر سالم هیچ چیز آزار دهنده تر از نگاههای هرز یک مرد نیست...

کاش می شد با متانت در خیابانهای این شهر قدم گذاشت و مطمئن بود که همین وقار سنگری می شود در مقابل مخاطرات بیرونی!

کاش ...

یاد حرف مامانم افتادم!...کاشکی را کاشتند ،درنیامد!!

پ ن1:ماه مبارک هم رسید...مهمونی خوش بگذره!...خدانکنه دست خالی برگردیم واز کل این ضیافت فقط گرسنگی و تشنگیش نصیب ما بشه...

پ ن2:یا رب مددی...

پ ن3:التماس دعا.

خدایتان سپاس

نوشته شده در چهارشنبه 86/6/21ساعت 2:57 عصر توسط یکی مثل خودت نظرات ( ) |